C’era ‘na vota lu zzu Mattè, di misteri facia lu viddanu, ma siccomu avia un pizzuddu di terra, iddu si criria d’essiri burgisi.
Stava nta un paisi veru nicu, dunni nun succiria mai nenti; siccomu mancu c’eranu putii pi fari la spisa, tutti cosi s’accattavanu a parti di casa o si ia nni lu paisi cchiù grossu cu lu trenu..
Un jiornu lu zzu Mattè appi disiu di manciari sosizza; l’urtima vota fu passannu ‘na para d’anni. So patri, bonarmuzza, ammazzau lu porcu e fici puru la sosizza. Ora porcu d’ammazzari nun n’avia, lu Cannalivaru era passannu dumani, perciò la pinzau bbona di iri a Palermu, chi ci vulia un’ura di trenu, e di illa accattari dda.
Accussì pinzau e accussì fici; lu nnumani matina a li sett’arbi si susiu e cu lu primu trenu partiu.Quannu trasiu ni lu chiancheri, e vitti la sosizza appizzata fatta frisca frisca, cu la raffia attaccata a caddozzi, ci vinni lu cori e si ni fici dari tri chila. – “Accussì” iddu pinzava “ci manciu cu la me famigghia armenu quattru iorna; tantu misa nta lu caddu calatu nta lu puzzu, stannu a lu friscu po durari puru chiossà”.Giustu giustu si scurdau a purtari la burza di burda pi metticci la spisa, e quannu lu ucceri ci prisintau tutta dda cartata di sosizza nun sapia dunni mettila picchì ci sgriddava di tutti li lati, comu si fussiru anciddi. Iddu, però, nun si cunfunniu si sbuttunau la cammisa, chi ci vinia granni, ci nfilau dda gran cartata e si l’abbuttunau arrera.- “Menu mali”- iddu pinzava -“chi mi mantegnu supra lu mairu e accussì pari chi haiu lu panzigghiuni comu lu nostru sinnacu.
Tantu semu a Cannalivaru e nuddu mi po’ diri nenti”- Accussì iddu si cunsulava e riria sutta li baffi.A lu ritornu, nta lu trenu, appena s’assittau, subitu s’addummisciu. Iddu pi la virità era prianneddu di dormiri, s’addummiscia puru ni lu varveri quannu accuminciava a sentiri lu scrusciu di li forfici. Fattu stà chi lu trenu facia trantuluna e la sosizza rincasava e vulia nesciri fora. Sciddica chi ti sciddica ‘na punta di lu vureddu di sosizza si ci nfilau sutta li mutanni e ci affacciau puru di ‘na ngagghia di la buttunera; pi furtuna lu largu era picca e ci affacciau sulu un pizzuddicchiu.‘Na signura ch’era assittata facci frunti d’iddu, si pigghiau tanta di parasia, la facci ci addivintau di milli culura e, quannu parsi a idda, si susiu e jiu a chiamari lu percia biglietti. Chistu vinni e, virennu dda gran vriogna, lu rispigghiau ch’un forti trantuluni a la spadda.Ddu mischinu, sbauttutu di lu sonnu, si vitti taliatu di tutti e pinzau chi successi acchi cosa di veru tintu, si pigghiau puru iddu ‘na parasia tanta, ma subitu lu percia biglietti ci dissi:- Mi dicissi ‘na cosa misseri e porcu, chissu è lu modu di stari mezzu li cristiani?- e cu lu iritu ci facia signali versu la sosizza.Lu viddanu si taliau e capiu tuttu lu chiddu e quannu. Perciò, nfilau la manu nta lu pitturinu pi tirari la sosizza, ma nun truvannu lu capu, nun si firau a falla trasiri arrera. Allura pigghiau lu cuteddu, chi purtava sempri ‘n sacchetta, tagghiau lu pizzuddu chi niscia e lu ittau fora di lu finistrinu. Li genti si misuru li manu a li capiddi e lu percia biglietti ci dissi:- “Ma chi fici? Ncuscenza di Diu! Chi bisognu c’era di tagghialla?”-“Uh! Comu stati facennu, era sulu un pizzuddicchiu, sutta ci n’haiu ancora armenu n’atri tri metri!”.
VITO MARINO
AUTORE. Vito Marino