Tantu tempu ‘n arrera c’era Taninu, ntisu peri chiatti. Chistu avia ‘na fisarmonica di chidda nicaredda e la sunava a lu spissu nta li schiticchi chi facia cu l’amici so.
‘Na vota ci fu lu qualera e la genti caria malata e puru muria. Taninu nun si pigghiava pinzeri, picchì famigghia nun avia e si murìa nun scunzava a nuddu, mentri l’agghia e lu vinu abbunnanti, chi a iddu ci piacia, sirvianu, secunni iddu, p’ammazzari tutti li malatii. ‘Na sira, doppu aviri manciatu, vivutu e sunatu nta la taverna cu l’amici so, si ni stava ennu a la so casa cu la fisarmonica a tracolla, quannu a un certu puntu lu fumu di lu vinu appi la vincitoria e lu fici cariri ‘n terra addummisciutu.
Giustu giustu passavanu di dda du’ beccamorti assittati supra un traìnu c’un mortu ‘n capu; virennu a chistu ittatu ‘n terra, ci parsi mortu di qualera, l’acchapparu e lu misiru puru a iddu supra lu trainu e lu purtaru a lu campusantu..Lu ddumani matinu Peri chiatti si rispigghiau dintra ‘na stanza dunni l’allustru trasìa di ‘na finestra vata e misa a vanidduzza; iddu su stricau l’occhi pi viricci megghiu e ci parsi chi c’eranu ‘n terra autri quattru mbriachi, chi però ancora durmianu.
Ni trantuliau unu e virennu chi nun ci dava cuntu pinzau chi era ancora allitratu: – “Ora li fazzu rrispigghiari e ni divirtemu – Pinzau Taninu e accussì dicennu pigghiau la fisarmonica chi pi furtuna ci avia arristatu a tracolla e si misi a sunari e a cantari. Li beccamorti chi eranu dda fora sintennu tuttu ddu strallasciu s’apparasiaru, e quannu lu cchiù curaggiusu d’iddi iapriu la porta e vitti lu mortu chi sunava, scappau a peri ‘n culu e l’autri appressu a iddu, e ancora currinu.
VITO MARINO
AUTORE. Vito Marino